ویروس لانگیا چیست؟

 

در دسامبر 2018، یک زن 53 ساله با علائمی شبیه آنفولانزا در بیمارستانی در چین حاضر شد که به ویروس هنیپا آلوده شده بود، گروهی که شامل پاتوژن های خطرناکی مانند ویروس نیپا است و میزان مرگ و میر آن بین 40 تا 75 درصد است. اما ویروسی که بیمار را آلوده کرده بود، از نظر ژنتیکی، از سایر ویروس‌های هنیپا که دانشمندان قبلاً دیده بودند، متمایز بود. این بیماری، از یک پاتوژن جدید که اکنون به عنوان ویروس لانگیا شناخته می شود، به وجود آمده است.

لانگیا از یک جنس ویروس به نام henipaviruses ریشه میگیرد که شامل ویروس Hendra است و برای اولین بار در سال 1994 در استرالیا شناسایی شد. این ویروس، به عنوان آلوده کننده انسان و اسب شناخته شده است. ویروس نیپا که اولین بار در سال 1999 در مالزی شناسایی شد نیز، بخشی از این ویروس است. هر دو عفونت، میزان مرگ و میر بالایی در افراد دارند.

محققان برای یافتن این ویروس جدید، از یک تکنیک مدرن به نام آنالیز متاژنومیک استفاده کردند. محققان تمام مواد ژنتیکی را توالی‌بندی می‌کنند و سپس توالی‌های «شناخته» (مثلاً DNA انسان) را دور می‌اندازند تا دنبال توالی‌های «ناشناخته» باشند که ممکن است نشان دهنده یک ویروس جدید باشند.

به نظر می رسد که ویروس جدید لانگیا، پسرعموی دو ویروس دیگر است:

o        ویروس Hendra  

o        ویروس Nipah

این خانواده از ویروس ها، الهام بخش ویروس خیالی MEV-1 در فیلم Contagion بودند. ویروس ،Hendra اولین بار در سال 1994 در کوئینزلند گزارش شد، زمانی که باعث مرگ 14 اسب و مربی Vic Rail شد. از آن زمان، شیوع بسیاری از آن در اسب‌های کوئینزلند و شمال نیو ساوت ولز، گزارش شده است. در مجموع، هفت مورد انسانی ویروس هندرا در استرالیا گزارش شده است.

 

ویروس نیپا نیز، در سطح جهانی قابل توجه تر است و شیوع آن در بنگلادش گزارش شده است. شدت عفونت می تواند از آنسفالیت بسیار خفیف تا کشنده (التهاب مغز)، متغیر باشد. اولین شیوع در مالزی و سنگاپور در افرادی گزارش شد که تماس نزدیک با خوک داشتند. با این حال، تصور می‌شود که شیوع‌های اخیر به دلیل مواد غذایی آلوده به ادرار یا بزاق خفاش‌های آلوده بوده است. به طور قابل توجهی، به نظر می رسد که ویروس نیپا از فردی به فرد دیگر، بیشتر در میان افراد خانواده، منتقل می شود.

• بیشتر بخوانید: ویروس نیپا چیست؟

به گفته تیمی از محققان به سرپرستی شیائو-آی ژانگ در موسسه میکروبیولوژی و اپیدمیولوژی پکن و فا چون جیانگ در مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، لانگیا نزدیک‌ترین ارتباط را با ویروس موجیانگ دارد. در سال 2012، ویروس هنیپا موجیانگ، با شروع ذات الریه شدید و در نهایت مرگ در سه مرد که در یک معدن متروکه مس در چین کار می کردند، مرتبط بود. تجزیه و تحلیل بعدی توسط همین تیم از محققان نشان داد که 35 مورد شناخته شده لانگیا در افراد، عمدتا کشاورزان، در استان‌های شاندونگ و هنان در شرق چین بین دسامبر 2018 تا مه 2021 رخ داده است.

بر اساس یافته‌هایی که هفته گذشته توسط یک تیم تحقیقاتی در چین، سنگاپور و استرالیا منتشر شد، دانشمندان تا سال 2021، 34 مورد دیگر لانگیا را در دو استان شرقی چین شناسایی کردند؛ اما هیچ یک از بیماران فوت نکردند. به همین دلیل، دانشمندان هنوز نگران شیوع این بیماری نیستند. همچنین، هیچ نشانه ای از انتقال انسان به انسان وجود ندارد و بیمارانی که مورد مطالعه قرار گرفتند، ویروس را به افراد نزدیک منتقل نکردند. بنابراین، به نظر می رسد لانگیا باعث عفونت های نادر و پراکنده و به احتمال زیاد از حیوانات به افراد منتقل می شود.

با این حال، سایر ویروس‌های هنیپا که از حیوانات به انسان سرایت می‌شوند، می‌توانند پیامدهای شدیدی ایجاد کنند. به عنوان مثال، ویروس هندرا که می تواند منجر به بیماری تنفسی یا التهاب مغز شود و میزان مرگ و میر آن 57 درصد است. ویروس نیپا نیز، علائم مشابه هندرا را ایجاد می کند. وان کوپر، استاد زیست شناسی تکاملی در دانشگاه پیتسبورگ، می گوید: این ویروس، از خانواده ی ویروس های نگران کننده و قادر به ایجاد بیماری های حاد است. پیتر جان هادسون، استاد زیست شناسی در ایالت پن که بر روی پاتوژن ها مطالعه می کند نیز، گفت که این ویروس با ویروس های هندرا و نیپا متفاوت است. او گفت: این ویروس، ارتباط نزدیک با هنیپا ویروس ها دارد، اما ممکن است حتی جز آن خانواده نباشد.

طبق مقالات علمی، همه موارد گزارش شده این ویروس، دچار تب شده اند و حدود نیمی از آنها، خستگی، سرفه و درد عضلانی را تجربه کرده اند. تقریباً یک سوم آنها نیز، دچار تهوع واستفراغ، سردرد و اختلال در عملکرد کبد شدند. دو بیمار نیز دارای اختلال در عملکرد کلیه بودند. تیم تحقیقاتی پیشنهاد کرد که شِریو (shrew)، پستانداری حشره‌خوار، از تیرۀ موش‌های پوزه‌ دراز که در امریکا و اوراسیا یافت می‌شود، ممکن است میزبان طبیعی ویروس لانگیا باشند. پس از بررسی 25 گونه از حیوانات کوچک وحشی، این تیم دریافتند که 27 درصد از شِریوها دارای ویروس لانگیا بودند که بالاترین سهم برای هر گونه در این تحقیق بود.

افراد می توانند ویروس نیپا را از طریق تماس مستقیم با حیوانات، مایعات بدن یا غذای آلوده از خفاش های میوه خوار یا خوک ها بگیرند. کوپر حدس زد که افراد ممکن است از طریق تماس با فضولات حیوانات آلوده نیز در معرض قرار بگیرند، اما دانشمندان هنوز صحت آن را مشخص نکرده اند.

کوپر گفت: این یک دستاورد است که محققان ویروس لانگیا را بدون گزارش مرگ شناسایی کردند. معمولاً برای ایجاد انگیزه در یک گروه برای یافتن یک ویروس جدید، نتایج زیادی می‌طلبد، و اگرچه این بیماران در بیمارستان بستری هستند، اما هیچ تلفاتی برای آن وجود ندارد. هادسون این کشف را تا حدی به تلاش های قوی برای ردیابی بیماری نسبت داد. از اولین شیوع سارس، شاهد افزایش چشمگیر نظارت در چین بر تعدادی از این ویروس ها بودیم. با توسعه تکنیک های جدید برای شناسایی ویروس ها، مطمئناً افزایش جهانی در نظارت وجود داشته است.

 ویروس لانگیا، از کجا آمده است؟

تیم تحقیقاتی، هنگام بررسی حیوانات اهلی، ویروس را در چهار سگ از 79 سگ (5 درصد) و سه مورد از 168 بز (2 درصد)، شناسایی کردند. همچنین، محققان 25 گونه از حیوانات وحشی کوچک را برای ویروس آزمایش کردند. بیش از یک چهارم (27 درصد) از 262 ماهی که مورد بررسی قرار گرفتند، سطوح قابل شناسایی لانگیا را داشتند که نشان می دهد ممکن است مخزن طبیعی ویروس باشند. اما محققان مشخص نکردند که چه گونه‌هایی را مورد بررسی قرار دادند. محققان هیچ مدرکی دال بر تماس نزدیک بین افراد آلوده به ویروس پیدا نکردند. این نشان می دهد که ویروس، از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود، بلکه از حیوانی به فرد دیگر منتقل می شود. با این وجود، به گفته محققان، حجم نمونه برای رد نظریه انتقال فرد به فرد، بسیار کوچک است.

علائم ویروس لانگیا

محققان چینی، برای اولین بار این ویروس جدید را در افراد مبتلا به تب که اخیرا با حیوانات در تماس بوده اند، گزارش کردند. هنگامی که ویروس شناسایی شد، محققان به دنبال این ویروس در سایر افراد بودند. علائم گزارش شده، اغلب خفیف به نظر می رسند، مانند: تب، خستگی، سرفه، از دست دادن اشتها، دردهای عضلانی، حالت تهوع و سردرد. اگرچه ما نمی دانیم که بیماران چه مدت از این عوارض رنج می برده اند اما نسبت کمتری از عوارض بالقوه از جمله ذات الریه و ناهنجاری در عملکرد کبد و کلیه داشتند. با این حال، شدت این ناهنجاری ها، نیاز به بستری شدن در بیمارستان نداشته اند.

در بین 35 نفر مبتلا، 26 نفر، تب را تجربه کرده اند. خستگی، دومین علامت شایع بود (54 درصد افراد آن را تجربه کردند)، پس از آن سرفه (50 درصد) و درد عضلانی (46 درصد)، از رایج ترین علائم این ویروس بودند. علاوه بر این، 38 درصد از آنها، حالت تهوع، 35 درصد سردرد و 35 درصد دیگر، نیز استفراغ داشتند. بیش از نیمی از آنها (54 درصد)، به لکوپنی مبتلا بودند که به عنوان تعداد ناکافی گلبول‌های سفید تعریف می‌شود. بیش از یک سوم نیز (35 درصد)، ترومبوسیتوپنی یا اختلال در پلاکت های خون داشتند. اختلال در عملکرد کبد یا کلیه نیز، به ترتیب 35 درصد و 8 درصد را تحت تأثیر قرار داد.

نحوه انتقال ویروس لانگیا

هیچ مورد مرگ و میر در هیچ یک از افراد شناسایی شده، تا کنون گزارش نشده است. محققان اشاره می‌کنند که برخی از افراد آلوده، به ذات‌الریه مبتلا شده اند، اما تعداد آن‌ها هنوز نامشخص است و جزئیاتی در مورد شدت آن، ارائه نشده است. اولیویه رستیف از دانشگاه کمبریج می گوید که هنیپا ویروس ها، معمولاً بین افراد پخش نمی شوند و بنابراین بعید است که لانگیا به یک بیماری همه گیر تبدیل شود.

فرانسوا بالوکس از دانشگاه کالج لندن می گوید: این واقعیت که موارد بسیار کمی از ابتلا در طی چندین سال وجود داشته است، نشان می دهد که ویروس، به سرعت گسترش نمی یابد. بعید است که این ویروس چیزی باشد که به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شود و بتواند یک بیماری همه‌گیر را ایجاد کند. با این وجود، او می گوید: محتمل ترین منبع هر بیماری همه گیر آینده، ویروسی خواهد بود که از حیوانات به انسان منتقل می شود؛ زیرا اکثریت قریب به اتفاق عوامل بیماری‌زای ما، از جمعیت‌های حیوانی می‌آیند.

سلب مسئولیت: سایت مکمل شاپ تمام تلاش خود را به کار گرفته است تا مطمئن شود همه اطلاعات موجود، درست، جامع و به روز هستند. با این حال، این مقاله نباید به عنوان جایگزینی برای دانش و تخصص یک متخصص مراقبت های بهداشتی دارای مجوز استفاده شود. همیشه باید قبل از مصرف هر دارویی با پزشک یا متخصص خود مشورت کنید. اطلاعات دارویی موجود در اینجا ممکن است تغییر کند و جهت پوشش کامل دستورالعمل‌ها، اقدامات احتیاطی، هشدارها، تداخلات دارویی، واکنش‌های آلرژیک یا عوارض جانبی در نظر گرفته نشده است. عدم وجود هشدارها یا سایر اطلاعات برای یک داروی معین نشان نمی‌دهد که دارو یا ترکیب دارو برای همه بیماران یا همه موارد خاص بی‌خطر، مؤثر یا مناسب است.